Reklama

Kościół

Święci wołają o świętość

Bożena Sztajner/Niedziela

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

W ferworze kanonizacji dwóch wielkich papieży łatwo pod płaszczykiem uczuć i powierzchowności zatracić jej właściwe przesłanie: „«Święci nie przemijają». Święci wołają o świętość” (Jan Paweł II, homilia kanonizacyjna św. Kingi, Stary Sącz, 16 czerwca 1999 r.). W świetle ostatnich chwil chwały Kościoła nie sposób nie zapytać, parafrazując przy tym samego świętego Papieża: Co nam dała ta kanonizacja?

Niedawno wpadł mi w ręce komentarz św. Hilarego z Poitiers do Ewangelii wg św. Mateusza 10,5. Pozornie cukierkowy tekst, nijak mający się do współczesności. Ale czy na pewno? Po głębszej lekturze omal nie spadłem z krzesła. Co zobaczyłem? Rzesze świętych, którzy na przestrzeni wieków realizowali wezwanie Chrystusa w sposób, jaki opisał św. Hilary. Swoje trzy rady skierował on przede wszystkim do kapłanów jako szczególnie wybranych, ale przecież każdy z nas przez chrzest uczestniczy w kapłańskim posłannictwie Jezusa! Każdy z nas jest powołany do bycia Jego uczniem, do głoszenia Dobrej Nowiny. Dlaczego zatem każdy z nas nie miałby się stosować do rad, za którymi podążali najbardziej znani święci?

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Nie mieć torby podróżnej

Reklama

Ciekawy jest fakt, że pierwszym elementem, którego musi się wyzbyć uczeń Jezusa, jest światowy splendor, popularność ze względu na zasługi, a nie ze względu na Boga. Jak podaje św. Hilary, „wszelki skarb na ziemi jest zgubny”. Najważniejszą lekcją, którą musi przyjąć uczeń Chrystusa, dążący do świętości, jest lekcja pokory. „Tajemnicą (…) wielkości jest pokora: «Słudzy nieużyteczni jesteśmy». Wiara pokorna jest wiarą prawdziwą. A prawdziwa wiara, nawet tak mała «jak ziarno gorczycy», może dokonać rzeczy niezwykłych” (Jan Paweł II, homilia wygłoszona podczas Mszy św. odprawionej na błoniach Žnjan w Splicie, 4 października 1998 r.).

Właściwie mało kto słyszał o bł. Marii Karłowskiej, która w pocie czoła organizowała pomoc dla upadłych dziewcząt, pogardzanych przez klasy wyższe, majętne i dobrze wykształcone. A kto dziś byłby w stanie poświęcić cały swój majątek, aby jak bł. Zofia Czeska zająć się kształceniem ubogiej młodzieży, bez perspektyw, bez żadnej pomocy ze strony miasta, tracąc przy tym znamienitych przyjaciół, postępując często wbrew powszechnej „opinii środowiska”?

Żadna z tych kobiet nie czyniła dobra dla próżnej chwały ludzi. Nie robiły tego, by je podziwiano, chwalono… A docenione zostały dopiero po śmierci.

...ani dwóch ubrań

Jedyną szatą, w którą ma być przyobleczony kapłan Chrystusa, ma być Jezus. Przyoblec się w Chrystusa oznacza przyoblec się w najczystszy rodzaj miłości, która „jest gotowa nawet oddać życie”. Jeżeli każde nasze działanie będzie wypełniała miłość, to staniemy się autentycznymi świadkami – „martyres”, którzy nigdy nie umierają. Niepotrzebne staną się chwytliwe hasła, eventy. Żaden człowiek, a tym bardziej kapłan, nie będzie ukrywał się przed światem i ludźmi za gąszczem przepisów prawa. Nikt nie ucieknie w herezje, aby zaciekawić swoją wizją świata i przyszłości, bo sama miłość Chrystusa – jedyna suknia Jego ucznia, będzie wystarczającym świadectwem.

Reklama

Czy mieli coś, poza miłością, św. Franciszek albo bardziej nam współczesna Matka Teresa? A mimo tych „braków” pociągnęli rzesze ludzi ku Chrystusowi, stworzyli dzieła o wiele trwalsze i przynoszące większy pożytek niż te, które możni tego świata otwierali przez lata dla poprawy swojego PR.

...ani butów

Słynnym obrazem Bożej drogi jest ta pełna cierni i ostrych głazów, usłana trudami i przeciwnościami, która prowadzi jednak do prawdziwej chwały. Coraz częściej uczniowie Chrystusa próbują sobie wykupić pewnego rodzaju ubezpieczenia – zabezpieczyć się na wypadek cierpienia, stworzyć sobie spokojne i ciche gniazdo, w którym można spędzić życie. Św. Hilary pokazuje takiemu uczniowi przykład Mojżesza, który wychodzi boso i z wyposażeniem otrzymanym tylko od Chrystusa. „Nasz wiek, wiek XX, ma swoją wielką martyrologię w wielu krajach, w wielu rejonach ziemi. Trzeba, ażebyśmy przechodząc do trzeciego tysiąclecia, spełnili obowiązek, powinność wobec tych, którzy dali wielkie świadectwo Chrystusowi w naszym stuleciu” (Jan Paweł II, przemówienie w Bydgoszczy, 7 czerwca 1999 r.).

Pokora i miłość prowadzą ucznia Jezusa do trzeciego etapu – wyzbycia się lęku i odważnego dawania świadectwa. Pokora pozwala przyjąć bez obaw to, co przygotował dla nas Dobry Ojciec, a uzbrojeni w szatę miłości wychodzimy z pełnego wygód domu i podążamy nieznaną drogą, pełną przeszkód, by dać świadectwo. Tak postępują świadkowie! A Kościół wszędzie na ziemi musi pozostać zakorzeniony w ich świadectwie i pieczołowicie chronić pamięć o nich” (Jan Paweł II, „Incarnationis mysterium”, nr 13).

Z laską w ręku

Pokora, miłość, odważne świadectwo – czy to naprawdę tak dużo? Czy „zamierzchłe rady Ojców Kościoła” to już przestarzałe receptury na osiągnięcie świętości? Ani trochę! Spójrzmy na św. Jana Pawła II – odziany w miłość, pełen pokory, odważnie dający świadectwo opierał się na Chrystusie i zasłużył na świętość. Św. Hilary pisze: „Działając bowiem w takim wyposażeniu (…), otrzymamy w nagrodę niebo, którego oczekujemy”.

A co Tobie przyniosła ta kanonizacja?

Autor korzystał z: Hilary z Poitiers, „Komentarz do Ewangelii wg św. Mateusza 10, 5 (89-90)” [w: ] L. Padovese, „Kapłani pierwszych wieków”, Wydawnictwo M, Kraków 2011.

* * *

Własnego kapłaństwa się boję,
własnego kapłaństwa się lękam
i przed kapłaństwem w proch padam,
i przed kapłaństwem klękam

W lipcowy poranek mych święceń
dla innych szary zapewne –
jakaś moc przeogromna
z nagła poczęła się we mnie

Jadę z innymi tramwajem –
biegnę z innymi ulicą –
nadziwić się nie mogę
swej duszy tajemnicą

Ks. Jan Twardowski

Podziel się:

Oceń:

2014-05-06 15:06

[ TEMATY ]

Wybrane dla Ciebie

Umiłował Kościół i Ojczyznę

Ks. Bolesław Wajzler

Archiwum ks. Jacka Kapuścińskiego

Ks. Bolesław Wajzler

Ks. Bolesław Wajzler (1881-1941) pozostał w pamięci dawnych uczennic i uczniów oraz całego Zawiercia jako wzorowy kapłan, wspaniały pedagog, wybitny historyk, człowiek szlachetny, społecznik i patriota.

Więcej ...

Najmodniejsze firany gotowe 2025 – te wzory i tkaniny królują we wnętrzach

2025-07-03 09:51
Modne firany i zasłony

Materiał sponsora

Modne firany i zasłony

Trendy w aranżacji wnętrz zmieniają się dość szybko, dlatego wybierając gotowe firanki, powinieneś uwzględnić nie tylko własne preferencje, ale i to, co jest modne w 2025 roku. Ostatnie miesiące to czas, w którym na topie są przede wszystkim motywy, barwy i dekory związane z naturą, jednak projektanci mają także ciekawe inspiracje dla miłośników oryginalniejszych wnętrz. Jakie są najmodniejsze firany na 2025 rok?

Więcej ...

Kościół odmawia katolickiego pochówku tylko tym, którzy dopuścili się grzechu śmiertelnego. Co to znaczy?

2025-07-09 19:10

Adobe Stock

Kościół odmawia katolickiego pochówku tylko tym osobom, które dopuściły się grzechu śmiertelnego publicznego - powiedział PAP ks. Grzegorz Strzelczyk, nawiązując do pogrzebu Tadeusza Dudy, który miał dokonać podwójnego zabójstwa córki i zięcia w Starej Wsi.

Więcej ...

Reklama

Najpopularniejsze

Watykan podjął decyzję ws. domniemanych objawień blisko...

Kościół

Watykan podjął decyzję ws. domniemanych objawień blisko...

Kościół odmawia katolickiego pochówku tylko tym,...

Kościół

Kościół odmawia katolickiego pochówku tylko tym,...

Módlmy się o nowe powołania

Wiara

Módlmy się o nowe powołania

Najmodniejsze firany gotowe 2025 – te wzory i tkaniny...

Wiadomości

Najmodniejsze firany gotowe 2025 – te wzory i tkaniny...

Zmiany kapłanów 2025 r.

Kościół

Zmiany kapłanów 2025 r.

Jest orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego ws. lekcji...

Wiadomości

Jest orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego ws. lekcji...

Rodzice mogą iść do sądu. Jak szkolne świadectwo bez...

Wiadomości

Rodzice mogą iść do sądu. Jak szkolne świadectwo bez...

Watykan: zmiany w nuncjaturach, w tym w Warszawie

Kościół

Watykan: zmiany w nuncjaturach, w tym w Warszawie

Dziewczynka, która przebaczyła swemu zabójcy

Święci i błogosławieni

Dziewczynka, która przebaczyła swemu zabójcy