Stacja 13
CIAŁO JEZUSA ZDJĘTE Z KRZYŻA

Mężczyzno - ucz się od Matki. To osoba, która Cię nie zawiedzie i nie pozostawi samemu sobie…

ROZWAŻANIE ELI:
„Misja została wykonana. Przed chwilą wywyższony na krzyżu Jezus, teraz pospiesznie zdjęty z drzewa hańby, złożony na ręce Matki... Całe ciało to jedna wielka rana, ostatnie krople krwi spływają po martwym ciele najmężniejszego Mężczyzny. Maryja trzyma na kolanach ciało jedynego dziecka, czule je tuli i całuje. Z tej sceny piety bije niesamowita siła i wytrwałość Maryi. Ona wytrwała do końca, nie opuściła Syna, choć kosztowało Ją to wiele bólu. Facet powinien kierować się w życiu słowami Jezusa, ale czerpać także z postaw prezentowanych przez Maryję - matkę. Matka to osoba, która Cię nie zawiedzie i nie pozostawi samemu sobie - możesz być tego pewien. Pójdzie za tobą na śmierć...

A gdy zdarzy się tak, że na ziemi ci jej zabraknie, wiedz, że ta w niebie będzie przy tobie. Czy potrafisz tak jak Ona wytrwać przy drugim człowieku, być z nim nie tylko w chwilach radości, ale przede wszystkim, gdy wszystko wali się na głowę, czy tchórzysz, gdy tylko pojawiają się trudności? Umiesz być odpowiedzialny za drugiego?”

MÓDLMY SIĘ:
Maryjo, Matko wytrwałej miłości, módl się za nami…

Stacja 14
JEZUS ZŁOŻONY DO GROBU

Jezu, daj mi siłę na doprowadzanie spraw do końca.

ROZWAŻANIE KRZYŚKA:
„Grób jest dla mnie symbolem takiego etapu w życiu, który został ostatecznie zakończony. Zakończenie polega na tym, że to, czego doświadczyłem, zmieniło mnie na plus lub minus, ale jest już za mną i w pełni akceptuję ten fakt, nie wracam i nie rozpamiętuję. Z doświadczenia jednak wiem, jak trudne jest «składanie do grobu» tego, co przeżyłem. I nie ma znaczenia, czy dany etap związany jest z pozytywnymi czy negatywnymi doświadczeniami. Nasza historia przeszkadza bardzo w tym, żeby iść do przodu i nie oglądać się na to, co było. Ze «złożeniem do grobu » kojarzy mi się zdanie, jakie kiedyś usłyszałem, że «miarą wielkości człowieka jest największe wyzwanie jakie podjął i wygrał». W zdaniu tym zapisana jest ciągła potrzeba podejmowania wyzwań, konfrontowania się. Nie można raz wygrać wyzwania, a później trwać w tej euforii przez długi okres, ponieważ oznacza to równię pochyłą dla naszego charakteru. Każde - wygrane czy przegrane wyzwanie - trzeba jak najszybciej właśnie «złożyć do grobu», tzn. wyciągnąć wnioski i iść dalej, podejmować kolejne jeszcze większe wyzwania. Ja kiedyś popadłem w taka euforię: skończyłem dwa kieTACJA 14 runki studiów i myślałem: teraz to jestem KIMŚ. Świat na pewno będzie się o mnie bić. Rzeczywistość okazała się inna, bo świat poszedł do przodu i oprócz skończenia dobrych studiów, trzeba było się wykazać zdobytym doświadczeniem w pracy, znajomością języków i dodatkowymi umiejętnościami. Żeby być KIMŚ, trzeba iść dalej, podejmując ciągle to nowe wyzwania.” ŚWIADECTWO PIOTRKA:
„Mam w sobie ogromną potrzebę domykania spraw do końca. Jest to wymagająca zaangażowania postawa, ale bardzo tego potrzebuję. Określam się przez to, co osiągnąłem i doprowadziłem do końca. Często na tej drodze upadam. Odczuwam to mocno w pracy nad sobą, gdy walczę o realizację wyzwań w Kodeksie Honorowym MSR. Podjąłem w nim wiele wyzwań, ale najlepsze owoce przyniosły te, które doprowadziłem do 100% realizacji. Byłem wtedy dumny: podjąłem i zrealizowałem do końca. Tylko w takich przypadkach mogłem się określić przez te zrealizowane wyzwania: Babia Góra zdobyta samotnie w zimową noc… Podjąłem się wyzwania, doprowadziłem do końca i dziś mogę powiedzieć, że to jest moje. Określam się przez to. Mogę iść dalej i podejmować kolejne wyzwania.”

MÓDLMY SIĘ:
Jezu, szukam nowych wyzwań. Już kończę tę Ekstremalną Drogę Krzyżową. A jutro idę dalej…