Przypomniał, że „w minione niedziele liturgia ukazała nam pełen czułości obraz Jezusa, wychodzącego naprzeciw tłumom i ich potrzebom. W dzisiejszym fragmencie Ewangelii (J 6,24-35) perspektywa ulega zmianie: to tłum spragniony jest Jezusa, po raz kolejny wyrusza na Jego poszukiwanie”. - Ale Jezusowi nie wystarcza, by ludzie Go szukali, chce aby ludzie Go poznali; pragnie, aby poszukiwanie Go i spotkanie z Nim wykraczały poza doraźne zaspokojenie potrzeb materialnych - wskazał Franciszek. - Rozmnożenie chlebów i ryb jest bowiem znakiem wielkiego daru, jaki Ojciec dał ludzkości, a jest nim sam Jezus!

Będąc prawdziwym „chlebem życia” Jezus pragnie „zaspokoić nie tylko ciało, lecz także dusze, dając pokarm duchowy, który może zaspokoić najgłębszy głód”. - Chodzi o pokarm, który Jezus daje nam każdego dnia: Jego Słowo, Jego Ciało, Jego Krew - wyjaśnił Ojciec Święty.

Jednak słuchacze Jezusa pytają: „Cóż mamy czynić, abyśmy wykonywali dzieła Boże?”, myślą bowiem, że „żąda od nich przestrzegania przykazań, aby zyskali inne cuda, takie jak rozmnożenie chleba”. - Częstą pokusą jest sprowadzanie religii do praktykowania prawa, dokonując projekcji na naszą relację z Bogiem relacji między sługami a ich panem: słudzy, by zyskać życzliwość swoich panów, muszą wypełniać zadania, jakie im przypisali. Dlatego tłum chce wiedzieć, jakie działania należy wykonać, aby podobać się Bogu - mówił papież.

Tymczasem „Jezus daje odpowiedź nieoczekiwaną: «Na tym polega dzieło zamierzone przez Boga, abyście uwierzyli w Tego, którego On posłał»”. - Dzisiaj te słowa są skierowane również do nas: dzieło Boże polega nie tyle na „czynieniu” rzeczy, lecz na „wierzeniu” w Tego, którego On posłał. Oznacza to, że wiara w Jezusa pozwala nam czynić dzieła Boże. Jeśli damy się wciągnąć w tę relację miłości i zaufania z Jezusem, to będziemy zdolni wypełniać dobre uczynki, mające woń Ewangelii dla dobra i zaspokojenia potrzeb braci - stwierdził papież.

Dodał, że „Pan zachęca nas, byśmy nie zapominali, że o ile trzeba troszczyć się o chleb materialny, to jeszcze ważniejsze jest pielęgnowanie relacji z Bogiem, umocnienie naszej wiary w Tego, który jest «chlebem życia», w Tego, który przyszedł, aby zaspokoić nasz głód prawdy, sprawiedliwości i miłości”.

Drodzy bracia i siostry, dzień dobry!

W minione niedziele liturgia ukazała nam pełen czułości obraz Jezusa, wychodzącego naprzeciw tłumom i ich potrzebom. W dzisiejszym fragmencie Ewangelii (J 6,24-35) perspektywa ulega zmianie: to tłum spragniony jest Jezusa, po raz kolejny wyrusza na Jego poszukiwanie. Ale Jezusowi nie wystarcza, by ludzie Go szukali, chce aby ludzie Go poznali; pragnie, aby poszukiwanie Go i spotkanie z Nim wykraczały poza doraźne zaspokojenie potrzeb materialnych. Jezus przyszedł, aby przynieść nam coś więcej, aby otworzyć nasze istnienie na szerszy horyzont, niż codzienne troski o pokarm, przyodzianie się, karierę i tak dalej. Dlatego zwróciwszy się do tłumów, zawołał: „Szukacie Mnie nie dlatego, że widzieliście znaki, ale dlatego, że jedliście chleb do sytości” (w. 26). W ten sposób pobudził ludzi do uczynienia kroku naprzód, zastanowienia się nad znaczeniem cudu, a nie tylko czerpania z niego korzyści. Rozmnożenie chlebów i ryb jest bowiem znakiem wielkiego daru, jaki Ojciec dał ludzkości, a jest nim sam Jezus!

On, będący prawdziwym „chlebem życia” (w. 35), pragnie zaspokoić nie tylko ciało, lecz także dusze, dając pokarm duchowy, który może zaspokoić najgłębszy głód. Dlatego zachęca tłum, aby troszczył się nie o pożywienie nietrwałe, ale o to które trwa na życie wieczne (por. w. 27). Chodzi o pokarm, który Jezus daje nam każdego dnia: Jego Słowo, Jego Ciało, Jego Krew. Tłum słucha zachęty Pana, ale nie rozumie jej znaczenia - jak to często zdarza się również nam - i pyta Go: „Cóż mamy czynić, abyśmy wykonywali dzieła Boże?” (w. 28). Słuchacze Jezusa myślą, że żąda od nich przestrzegania przykazań, aby zyskali inne cuda, takie jak rozmnożenie chleba. Częstą pokusą jest sprowadzanie religii wyłącznie do praktykowania prawa, dokonując projekcji na naszą relację z Bogiem relacji między sługami a ich panem: słudzy, by zyskać życzliwość swoich panów muszą wypełniać zadania, jakie im przypisali. Znamy to wszyscy. Dlatego tłum chce wiedzieć, jakie działania należy wykonać, aby podobać się Bogu. Ale Jezus daje odpowiedź nieoczekiwaną: „Na tym polega dzieło zamierzone przez Boga, abyście uwierzyli w Tego, którego On posłał” (w. 29). Dzisiaj te słowa są skierowane również do nas: dzieło Boże polega nie tyle na „czynieniu” rzeczy, lecz na „wierzeniu” w Tego, którego On posłał. Oznacza to, że wiara w Jezusa pozwala nam czynić dzieła Boże. Jeśli damy się wciągnąć w tę relację miłości i zaufania z Jezusem, to będziemy zdolni wypełniać dobre uczynki, mające woń Ewangelii dla dobra i zaspokojenia potrzeb braci.

Pan zachęca nas, byśmy nie zapominali, że o ile trzeba troszczyć się o chleb materialny, to jeszcze ważniejsze jest pielęgnowanie relacji z Bogiem, umocnienie naszej wiary w Tego, który jest „chlebem życia”, w Tego, który przyszedł, aby zaspokoić nasz głód prawdy, sprawiedliwości i miłości. Niech Dziewica Maryja, w dniu, w którym wspominamy poświęcenie bazyliki Santa Maria Maggiore w Rzymie, „Salus Populi Romani”, wspiera nas w naszej drodze wiary i pomaga nam powierzyć siebie z radością Bożym planom co do naszego życia.