Rzym: zmarł były dyrektor Radia Watykańskiego – miał 102 lata
ts (KAI) / Rzym
W wieku 102 lat zmarł 4 kwietnia w Rzymie były dyrektor Radia Watykańskiego o. Antonio Stefanizzi. Włoski jezuita stał na czele papieskiej rozgłośni w latach 1953-1967.
Urodził się w 1917 roku w wielodzietnej rodzinie w Matino w Apulii. Święcenia kapłańskie przyjął w 1946. Jezuitą był także zmarły w 2010 roku jego młodszy o dwa lata brat o. Angelo, który pracował jako misjonarz w Sri Lance. O. Antonio Stefanizzi otrzymał m.in. wykształcenie techniczne w Fordham University, wyższej szkole jezuitów w Nowym Jorku.
W 1953 r. wówczas 35-letniego zakonnika papież Pius XII mianował dyrektorem Radia Watykańskiego. O. Stefanizzi był drugim następcą legendarnego o. Giuseppe Gianfranceschiego, który w 1931 roku, wraz z Guglielmo Marconim, powołał do życia Radio Watykańskie.
O. Stefanizzi założył m.in. w latach 1950-tych nowe centrum nadawcze Santa Maria di Galeria na północ od Rzymu. Po zakończeniu funkcji dyrektora naczelnego pracował jeszcze do 1973 roku jako dyrektor techniczny rozgłośni.
Kard. Ouellet: papież kocha kapłanów, nawet jeśli ich upomina
Krzysztof Bronk/vaticannews.va / Watykan (KAI)
Z okazji 50. rocznicy święceń życzę papieżowi odwagi i przenikliwości w jego pasterskich poczynaniach na rzecz zachowania jedności Kościoła – powiedział Radiu Watykańskiemu kard. Marc Ouellet, prefekt Kongregacji ds. Biskupów. Podsumowując posługę Ojca Świętego, przyznał, że podziwia u papieża wolę głoszenia Ewangelii. Tym należy tłumaczyć wielość wystąpień Franciszka, który głosi homilie na codziennych Eucharystiach, udziela mnóstwa wywiadów, pisze wstępy do książek, wypowiada się na wszystkie tematy, które są dla niego ważne.
Matka to obecność. To ktoś, kto jest zawsze czynnie obecny. Ktoś, kto rodzi, wychowuje, uczy, każdego dnia oddaje życie, daje przykład, tworzy wypełnione miłością środowisko. Motywuje i ukazuje cel.
Serce i czas miał dla wszystkich, ale w centrum jego duszpasterskiej troski były dzieci i osoby chore, starsze, zmagające się z cierpieniem i niezrozumieniem - wspomina Katarzyna Dybeł.
